Korang ada kawan baik? heh. Soalan jenis apa daa. Mesti ada kan? Aku rasa semua orang pun ada kawan baik. Paling kurang, sorang.
Dan aku, alhamdulillah, memang kaya dgn kawan baik. Lagi³ sejak di SBS. Dan kawan baik aku ada perempuan. Ada lelaki. Bukan sorang, bukan dua. Lebih. Alhamdulillah, dorang semua kawan baik yg tau nak membimbing. Dan aku masih tak berhenti diketemukan dgn kawan baik dekat sini. :)
Tapi kawan baik bagi tak perlu deklarasi macam couple³ tu. Cukup aku selesa dengan dia, baik dengan dia, rapat, aku dh boleh anggap dia kawan baik. Tapi takde lah nak heboh satu dunia 'hoiii dunia, harini sah ktorang jadi bestie'. Bagi aku cukuplah sekadar hati aku tau, dia kawan baik aku. Tak payah minta pengesahan 'weyh,kita bestie kan?' daripada dia pun takpe. Itu aku lah. Aku rasa ramai je macam aku ni. Tapi ada juga segelintir yg memang suka main declare³ ni. hikhik. But I have nothing against them. People differs kan? :)
Dan harini, aku nak cerita pasal kawan baik lelaki aku. Secara amnya, kawan baik aku adalah keluarga aku. Serius. Mak dorang pun jadi mak aku. Ayah dorang ayah aku. Adik dorang pun aku sapu. Abang? err. Jarang kawan baik aku ada abang, jadi tu macam lain sikit. Erti kata lain, aku nak cakap, kawan baik aku yg lelaki ni aku anggap dah macam abang. Tapi macam abang ni tak bermaksud aku anggap dia mahram aku tau. hukhuk. Takut ada salah faham. Dan secara natural, dorang lah yg menjadi tukang marah itu ini, tegur sana sini kalau agak³ aku ada buat silap. Bukan yg perempuan tak buat macam tu, buat, tapi yg ni daripada pandangan lelaki. Contoh? Tegur cara pakai aku ke. Macam tula. Mungkin bagi perempuan pakaian tu dah okay, tapi lelaki lain. Contoh terdekat, besties aku tak minat aku pakai selendang. Bawal lagi ok. ehm. Macam tula. Korang faham ke eh apa aku nak sampaikan?
haa. Sambung. Dan entri kali ni, aku nak cerita pasal sorang kawan baik aku. Yang paling istimewa. Dia ni antara kawan baik aku yg paling awal aku kenalkan dengan ayah mama. gagaga. Dan dia lah manusia yg buat aku langgar falsafah diri a bestfriend is to remain as bestfriend, no more no less. dayngg. Berhari³ juga lah aku kena get over hakikat hati aku dah lain dengan dia. I cant blame the hormones though. =.='
Dia, aku kawan macam biasa, sama macam kawan³ baik aku yg lain. Yg lelaki, maksud aku. Sayang aku kt dia, sama macam aku sayang yg lain. Cuma entah macam mana, satu hari, ada orang ketuk kepala aku dan tegur, mungkin apa yg aku rasa ni lebih daripada apa yg selalu aku rasa. hukhuk. Dan masa aku kena tegur tu, kepala aku macam kena hempap dgn batu besar. dayngg! ohhmeegeee, Hani. What have you done?! Lebih kurang macam gitu lah. I was completely dumbstruck. Cuak weyh. Rasa macam nak bunuh semua rasa yg wujud. huu. Kalut weyh kalut. Tapi aku pendam rasa tu. Buat bodoh. Aku masih cuba kawan macam biasa. Sampai lah ada satu hari ni. Instant messenger. Topik pasal kawan baik, couple & kahwin. Aku taknak couple. Tu memang lepas insiden setahun lepas, aku terus tawar hati. ngeh. Jadinya, kononnya nak serah jodoh kat mama, kahwin lah dengan sesiapa pun yang ayah mama berkenan. haha. The after-effect of a heartbreak. pfft. oh. Masa tu, tengah cakap pasal kawan baik masing³. His and mine. Tiba³ dia cakap "Tapi friendship kita ni takbole terus macam ni lah lepas aku kahwin, sebab masa tu, bestfriend aku cuma isteri aku sorang je, kau, aku kena jatuhkan taraf jadi kawan biasa, tapi tak lah sampai putus kawan, ok?". Dan nak tahu apa reaksi aku? No, not the reaction I gave him through the instant messenger. I meant what goes inside my head that time. Masa aku baca apa dia taip tu, entah kenapa, secara automatiknya aku terus terfikir "No, mister. I'll remains your bestfriend. Forever. I'll be your bestfriend forever." Get it? No? Maksudnya, masa dia cakap tu, aku tiba³ nekad, aku akan kekal jadi bestie dia, sampai akhir hayat dia atau dalam bahasa mudahnya, aku akan jadi isteri dia. Get it now? haa. Tapi masa tu, aku masih pendam apa aku rasa. Aku pendam dan pendam. Dan teruskan pendam. Dan sekarang ayah mama dah tahu. Tunggu masa jela. Kalau ada jodoh aku dan dia, ada lah. Kalau takda, Allah ada perancangan yg lebih baik. Sekarang, masa nak lengkapkan diri sebelum aku boleh melengkapi dia. ewahh aku. Tapi betul apa. hoho.
Tapi itulah. Dalam banyak³ kawan baik lelaki aku, entah kenapa rasa itu terbit pada dia. Dan susah sebenarnya. Kena pendam semua rasa. Kena tunggu sampai semua sah dulu. Perit kot. I'm just human. gegege.
Dan aku memang saja tulis panjang³ dengan harapan dapat kurangkan skop pembaca. hikhik. Tapi kalau korang dh baca sampai sini, doakan lah sekali ye.
Dan aku tau ayah mama baca blog ni juga. So to ayah mama, gelak-gelak gedik hoho.
Dan kepada kawan baik aku tu, kau pun baru tahu benda ni kan? Aku tak pernah cerita. Dan ouh, puas hati dah? Panjang entri untuk kau aku buat. wekk. Selalu sikit³ je kan pasal kau. Kali ni, satu entri penuh. Untung lahhh.
As much as I want myself to be his, I still knows my duties as a daughter and a medical student. As much as I want myself to be his, I still knows I have a lot to prepare.
Wassalam 안녕
No comments:
Post a Comment